Tergend onleesbaar en poëtisch mooi

João Ricardo Pedro - Jouw gezicht zal het laatste zijn

Genre: roman
Publicatiedatum Nederland: oktober 2013

Uitgever: Signatuur

Samenvatting:

Augusto Mendes is een welgestelde dokter, die tijdens de dictatuur van Salazar de stad verlaat om in een ver en afgelegen dorp te gaan wonen, niemand weet waarom. 

Zijn zoon Antonio Mendes komt getraumatiseerd terug van de oorlog in Angola, waar hij twee keer naar toe is gestuurd.

Dan komt diens zoon Duarte Mendes, de eigenlijke hoofdpersoon, een begenadigd pianist / die de muziek helemaal de rug toekeert. Hij beseft dat ook hij is aangeraakt door deze beladen familiegeschiedenis, en dat hij degene is die het een plek moet geven. 

Tot zover de flaptekst, maar dan...

Zelden bracht een boek bij mij zoveel tegenstrijdige gevoelens teweeg. Het boek is vreselijk en het is geweldig. Het is tergend onleesbaar en het is poëtisch mooi.

Eigen ervaringen kleuren een verhaal soms anders in

Ik wil nog even terug naar

Van dode mannen win je niet

van Walter van den Berg.

Dit boek was ook al onderwerp 
van een open brief die ik schreef als blogbijdrage voor
Een perfecte dag voor de literatuur.

Je leest een boek vanuit jouw eigen perspectief, altijd. Het verhaal dat jouw hoofd insluipt en zich daar vastzet, komt voor een deel van de schrijver en voor een deel van jezelf. Dat gaat zeker op voor verhalen die de emotie raken. Vorige week zag ik het nog gebeuren bij de recensies die de boekbloggers van Een perfecte dag voor de literatuur schreven

Slapjanussen, die zijn er genoeg

Gerardo Soto y Koelemeijer - De gestolen kinderen

Genre: roman

Publicatiedatum: 28 augustus 2013

Uitgever: Nieuw Amsterdam

De Spaanse Miguel -midden veertig, getrouwd, twee kinderen en in alles het toppunt van voorspelbare saaiheid- krijgt een brief van een tante die voelt dat haar einde nadert. Voordat het zover is, wil ze graag orde op zaken stellen. In de brief onthult de tante dat Miguel geadopteerd is en eigenlijk Jaime heet.
Miguels wereld stort in. Hij verzwijgt het nieuws voor zijn vrouw, want die is in zijn ogen veel te voortvarend en zal de onderste steen wel boven willen brengen. Hij kijkt het liever nog even aan voordat hij het nieuws openbaar maakt. Alleen zijn vriend Álvaro, archeoloog en amateurhistoricus, is op de hoogte.

Miguel blijkt een ster in het inwendig doorsudderen, terwijl hij in de praktijk geen stap verzet. Als binnenvetter sluit hij zich steeds meer af voor zijn vrouw en kinderen, zijn hele familieleven draait in de soep, maar hij doet er niks tegen. 
Uiteindelijk achterhaalt Álvaro wat meer informatie over de adoptie. Hij suggereert ook dat Miguel misschien een van de gestolen kinderen is. (Vanaf de burgeroorlog in de jaren dertig tot aan midden jaren negentig van vorige eeuw zijn er in Spanje naar schatting tienduizenden tot enkele honderdduizenden kinderen gestolen van hun politiek linkse ouders en ter adoptie aangeboden aan rechtse ouderparen.) Miguel laat alles over zich heen komen. Het zal wel. Het raakt hem wel, maar hij doet niks. De lethargie ten top.

Gedichten vol associaties

Thomas Möhlmann - Waar we wonen

Genre: poëzie

Gepubliceerd: 17 oktober 2013

Uitgever: Prometheus

Mijn hemel, waar ben ik aan begonnen…

Dit is niet mijn eerste bundel, poëzie las ik altijd al, maar slechts met mondjesmaat. Ik kwam nooit veel verder dan het ervaren van sferen en indrukken, nooit verder dan het ervaren van woorden of zinnen die me op een speciale manier konden raken. Want praten over poëzie? Laat staan schrijven? Nee, dat deed ik zo min mogelijk. Want begreep ik de gelaagdheid, de betekenissen, de symboliek en de beeldspraak wel voldoende?