Vervlogen herinneringen van een paardenmeisje

Pauline Genee - Duel met paard

Genre: roman

Publicatiedatum: januari 2014
ISBN: 9789021449777
Uitgever: Querido

Korte samenvatting:

Berlijn, 1904. De hoofdstad is in de ban van het wonderpaard Hans, dat rekenen kan. Geleerden staan voor een raadsel: is het bedrog, of kan het dier werkelijk worteltrekken? De oude Von Osten, die wekelijks op zijn binnenplaats met hem optreedt, blijft aldoor hopen op officiële erkenning. De verschijning van Emilio Rendich, een flamboyante schilder die over de juiste contacten beschikt, is een buitenkans. Maar als die zich aan de vooravond van de langverwachte onderzoekscommissie laat afleiden door een verboden liefde, slaat ook bij hem de twijfel over Hans rekenkunst toe.

"O, dat trucje ken ik. Dat gaat over verborgen tekens", was mijn eerste reactie toen ik de samenvatting las. Veertig jaar geleden was ik een paardenmeisje pur sang, in een tijd dat die paardenmeisjes nog helemaal niet bestonden.
Maar ik was idolaat van alles wat op hoeven stond en manen had. Bij de stallen was ik niet weg te slaan en als ik dan toch ooit thuis was, knipte ik kranten en tijdschriften leeg, plakte ik plakboeken vol, knutselde ik van leren riemen een paardentuig en las ik alles wat los en vast zat over paarden. Gesprekken met mij waren niet meer leuk, het enige waar ik op zat te wachten was een woord dat ik aan kon pakken om het gesprek om te buigen naar paarden. 

In die tijd las ik over het wonderpaard Kluger Hans, ofwel slimme Hans. Wat een geweldige vondst! Ik begon meteen met het onderwijzen van 'mijn' verzorgpaard Romeo. Natuurlijk kwamen Romeo en ik niet ver, daarvoor was ik te ongedurig en daarvoor had Romeo, als manegepaard, teveel andere dingen aan zijn edele hoofd. Maar enkele kleine trucjes heb ik hem wel geleerd. Zo 'beantwoordde' Romeo vragen door te knikken, net zolang als ik mijn linkerhand ontspannen open naast me hield. Op het moment dat ik mijn hand sloot, hield Romeo op. 

Die herinnering was voor mij reden om mezelf meteen aan te melden voor een recensie van dit boek. Ik wilde lezen over het werkelijke verhaal dat nog ergens heel ver weg in mijn geheugen zat. Een verhaal zonder mijn eigen kleuring en interpretaties, zélfs als dat verhaal een geromantiseerde versie zou zijn. Of wilde ik gewoon terugduiken in mijn eigen lang vervlogen herinnering?  

Dat laatste besefte ik pas toen ik het boek aan het lezen was. Want was het die herinnering aan mijn eigen Kluger Romeo die me dwars bleef zitten? Ik kwam maar niet in het verhaal en ik kan niet ontdekken waar dat aan ligt. Pauline Genee schrijft goed: boeiend, onderhoudend, goed gedoseerd. Ze weet het historische verhaal van Kluger Hans extra gelaagdheid te geven door personages verder uit te diepen. Kijk bijvoorbeeld naar het duel uit de titel. In eerste instantie viel me alleen een beschrijving van een duel uit het verleden op, tegen het einde van het verhaal kwamen daar nog wat expliciete benoemingen van een duel bij. Maar pas toen ik na afloop het verhaal overdacht, besefte ik dat het veel meer duellen in de vorm van een tweestrijd bevatte. Bijna ieder personage voert wel een strijd met zichzelf, met zijn of haar verleden, met een geliefde, met een vriend, met de eigen geaardheid, met de wetenschap en ga zo maar door.
Een ander 'gevecht' dat zich afspeelt, is de strijd om erkenning. Erkenning door je vader, erkenning door de wetenschap, erkenning door de kunstwereld, erkenning van je geaardheid, erkenning van liefde en vriendschap. 

Echt, Duel met paard is een uitstekend boek, maar toch voldeed het niet aan mijn verwachting. Of was die verwachting gewoon verkeerd? Zat Romeo me na al die jaren teveel dwars? 

Pauline Genee krijgt van mij een herkansing. Haar volgende boek -dat moet er zeker komen, ze schrijft echt te goed om het hierbij te laten- ga ik weer vol overtuiging lezen. Maar dan lees ik wel zonder verwachting en zonder stallen vol herinneringen.

PS: Ik vergat het bijna te zeggen, maar als je niet zo'n beladen herinnering hebt als ik, is dit boek beslist een aanrader!

Dit boek las ik in het kader van Een perfecte dag voor de Literatuur.

Lees hier wat andere boekbloggers ervan vonden.