Sanneke van Hassel – Hier blijf ik
(Ultra)korte verhalen lijken in de tegenwoordige literatuur wel een vergeten genre, een ondergeschoven kindje. Hoe heerlijk is het dan om een bundel vol kleine pareltjes in handen te krijgen. Dat is Hier blijf ik van Sanneke van Hassel. Ze schreef de verhalen aanvankelijk voor FD Persoonlijk, het magazine van Het Financieele Dagblad. Daarbij liet ze zich inspireren door foto’s die 22 fotografen maakten in het kader van De Kracht van Rotterdam. Eén pagina foto, anderhalve pagina tekst, en dat 45 keer achter elkaar. Het is 45 keer smullen.
De omslagfoto van de bundel geeft eigenlijk precies weer wat Van Hassel doet. Want wat is er nou alledaagser en daardoor onopvallender dan een sanseveria, voor een raam in een volksbuurt? Maar focus daar nou eens op in, haal die plant uit de vensterbank, vergroot hem, haal hem uit zijn context en plaats hem op een onverwachte plek. Opeens is die sanseveria iets bijzonders. Opeens valt hij op.
Datzelfde doet Van Hassel met de alledaagse kleine voorvallen die ze optekent. Het zijn geen waargebeurde verhalen, maar ze zouden wel waar kunnen zijn. Geïnspireerd door de foto’s zijn ze ontsproten aan Van Hassels fantasie. Enerzijds staan de verhalen los van de foto, anderzijds zijn ze er een verlenging van, waardoor er tussen beide toch een soort magische band ontstaat.
Datzelfde doet Van Hassel met de alledaagse kleine voorvallen die ze optekent. Het zijn geen waargebeurde verhalen, maar ze zouden wel waar kunnen zijn. Geïnspireerd door de foto’s zijn ze ontsproten aan Van Hassels fantasie. Enerzijds staan de verhalen los van de foto, anderzijds zijn ze er een verlenging van, waardoor er tussen beide toch een soort magische band ontstaat.
Detail, daar draait het om in deze bundel. Dat zie je bijvoorbeeld al aan de typografie: in de titel Hier blijf ik is 'blijf' niet voor niets vet gedrukt. Dit is een plek om te blijven. Dat detail valt bijna niet op, maar het is wel belangrijk.
Diezelfde gedetailleerdheid geldt voor de foto's, maar zeker ook voor de verhalen over de kleurrijke figuren die de stad bevolken. Die verhalen zijn uiterst precies opgetekend, waarbij het perspectief per verhaal kan wisselen: de ene keer is er een ik-figuur, de andere keer is er een anonieme verteller. De verteller is vaak een mens, maar kan met hetzelfde gemak bijvoorbeeld een schaap zijn. Soms is het een echt verhaaltje met echte zinnen, dan weer bestaat het verhaaltje uit één lange zin van anderhalve pagina, met alleen maar een opsomming van omstandigheden. Maar die opsomming is dan wel zo, dat er een heel verhaal uit spreekt.
Diezelfde gedetailleerdheid geldt voor de foto's, maar zeker ook voor de verhalen over de kleurrijke figuren die de stad bevolken. Die verhalen zijn uiterst precies opgetekend, waarbij het perspectief per verhaal kan wisselen: de ene keer is er een ik-figuur, de andere keer is er een anonieme verteller. De verteller is vaak een mens, maar kan met hetzelfde gemak bijvoorbeeld een schaap zijn. Soms is het een echt verhaaltje met echte zinnen, dan weer bestaat het verhaaltje uit één lange zin van anderhalve pagina, met alleen maar een opsomming van omstandigheden. Maar die opsomming is dan wel zo, dat er een heel verhaal uit spreekt.
Want dat kan Van Hassel: verhalen creëren zonder ze te schrijven. Net zoals de fotografen hun soms heel bijzondere foto’s verder niet uitleggen, verklaart de schrijfster ook niets. Ze geeft alleen haar impressies weer, alsof ze een verbale foto maakt. Maar door haar woordkeuze weet je dat er achter een woord of een zin opeens een nog een veel groter verhaal zit, wat bewust niet wordt benoemd. Dat contextuele verhaal bedenk je zelf maar. Dat maakt ook dat deze verhalen blijven boeien, ze laten je niet los.
Hier blijf ik is voor mij dan ook een boek dat nog lang bij mij op tafel zal blijven liggen, zodat ik regelmatig even erdoor kan bladeren om te genieten van die schitterende verhalen en de zeker net zulke mooie foto’s.
GELEZEN:
titel: Hier blijf ik
auteur: Sanneke van Hassel
illustraties: 22 fotografen (genoemd in het boek)
genre: verhalenbundel
genre: verhalenbundel
Dit boek las ik in het kader van Een perfecte dag voor literatuur
Geen opmerkingen:
Een reactie posten