Soms lees ik een boek en kom ik pas later tot de ontdekking dat het zich in mijn hoofd verder ontwikkelt. Niet dat ik in gedachten het verhaal aanvul of uitbreid, maar meer dat ik de diepte inga. Laagjes worden afgepeld, verbindingslijntjes ontstaan en zoetjesaan doorgrond ik het gelezene steeds verder.
In zo'n situatie is het jammer als ik door tijdgebrek meteen na het lezen al een recensie moet schrijven. Bij Het Labyrint was dat het geval. Ik heb het blogbericht daarom veranderd. Mensen die zich op dit blog hebben geabonneerd krijgen dat niet meer automatisch te zien, vandaar dat ik er dit korte nieuwe blogberichtje aan wijd.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten