Ik blog nooit in opdracht, maar wel op verzoek. De meeste boeken die ik hier bespreek heb ik met zo'n verzoek gekregen van de uitgevers. Dat betekent niet dat
zij -of wie dan ook- enige invloed kunnen uitoefenen op de inhoud van dit blog. Ik blog gewoon zoals ik er zelf over denk.

Reacties? Graag! Ik stel het zeker op prijs als mensen de moeite nemen om te reageren.
Heb jij ook een weblog over boeken? Ik ben nieuwsgierig, dus laat gerust een linkje achter in jouw reactie.


woensdag 30 november 2016

Een leven vol dilemma's

Nelleke Noordervliet - Aan het einde van de dag










Vol plakkertjes ligt hier Aan het einde van de dag, zoveel citaten en dingetjes om te onthouden vond ik in dit boek. Ik sla ze over, ik ga gewoon vertellen. Maar dat er veel in staat dat me aanspreekt mag duidelijk zijn.

Het boek verhaalt over Katharina Mercedes Donker, oud-politica en schrijfster (in deze volgorde) die zich ontworstelt heeft aan een Amsterdams arbeidersmilieu. Laat dat nou veel lijken op de geschiedenis van de schrijfster en oud-politica (in die volgorde) Nelleke Noordervliet, Rotterdamse van geboorte maar óók net als protagonist Donker via gymnasium en universiteit omhoog gekrabbeld uit een arbeidersmilieu. Ongetwijfeld zullen er meer overeenkomsten zijn, maar er zijn ook heel wat momenten waarop duidelijk is dat Noordervliet haar eigen leven slechts losjes als uitgangspunt heeft genomen. 

Oud-minister Donker belichaamt de cultuur van de tweede helft van de twintigste eeuw, de tijd waarin ze opgroeide en carrière maakte. Wetenschappelijk onderzoeker Clara Hartong wil graag Donkers biografie schrijven, om als een soort pars pro toto de ontwikkeling van een hele generatie zichtbaar te maken. Daarvoor vraagt ze Donkers medewerking.

En dan begint het dilemma. Want als je wel meewerkt aan jouw eigen biografie, lijkt het net of je ook akkoord gaat met alles wat erin staat. Of het lijkt alsof je alles naar jouw hand hebt gezet om er zo flatteus mogelijk uit te komen. En als je niet meewerkt, loop je de kans dat de meest rabiate onzin een eigen leven gaat leiden. 
Donker neemt nog geen beslissing. Ze wikt en weegt, houdt Hartong aan het lijntje en laat ondertussen in haar overpeinzingen haar hele leven aan zich voorbij trekken. Haar ups en downs, haar beslissingen die er echt toe deden, alle ontwikelingen die haar hebben gemaakt tot wat ze is, maar ook misstappen en vergissingen haalt ze naar boven. Daaruit leren we een ambitieuze politica kennen, die in de loop der tijd steeds meer reflecteert en nuanceert. Ze stelt zich allerlei levensvragen, terwijl ze zich er intussen steeds scherper van bewust wordt dat wat écht belangrijk voor haar is tussen haar vingers wegsijpelt. 

Noordervliet gebruikt het verhaal om in dialoog- en discussievorm allerlei existentiële levensvragen naar voren te brengen. Dat het verhaal vooral een medium is om haar eigen theorieën te ventileren en te toetsen aan die van bijvoorbeeld bekende filosofen of politici ligt er soms erg dik op, toch stoort dat niet, integendeel. Daarnaast doet ze precies wat Clara Hartong eigenlijk had willen doen: ze beschrijft de ontwikkeling van een halve eeuw aan de hand van haar eigen leven. Maar het belangrijkste is in mijn ogen toch haar gewaarwording dat politiek, maatschappij en al het andere eigenlijk allemaal niet zo belangrijk zijn. De binding en het contact met je dierbaren komt uiteindelijk toch altijd op de eerste plaats.


GELEZEN:
titel: Aan het einde van de dag
genre: roman
publicatiedatum: 2 november 2016
uitgever: Atlas Contact

Lees hier wat andere boekbloggers ervan vonden


1 opmerking:

theonlymrsjo zei

Hoe herkenbaar! Ook ik heb de plakkertjes bij het schrijven achterwege gelaten, want deze roman is meer dan alleen maar mooie,rake zinnen. Ik merkte op een gegeven moment dat ik verhoudingsgewijs vaak een zin/gedeelte markeerde dat juist weer een citaat van een ander was. Maar de manier waarop Noordervliet dat tot een geheel heeft gevormd, is inderdaad prachtig. Het was een fijne leeservaring.