Woody Wonder - EVAC
En opnieuw mogen de boeken even wijken voor een film. Ditmaal is de film zelfs niet eens op een boek gebaseerd, ik wijk dus wel erg af van mijn métier. Maar ik vind de manier waarop de korte film EVAC is ontstaan zo bijzonder, dat ik er toch een plaatsje voor vrijmaak.
Deze korte film speelt op de grens van Rusland en Oekraïne. Bij een gewapend conflict tussen Amerikaans sprekende good guys en (een soort van) Russisch sprekende bad guys, kruip je als kijker zó ontzettend dicht op de huid van een van de partijen, dat je als het ware zelf midden in het conflict zit. Het verhaal is vrij eenvoudig en er is niet zoveel dialoog. Het gaat vooral om de ervaring en die komt echt loeihard binnen. In die zin kan EVAC zich meten met dure, groots opgezette Amerikaanse actiefilms. Toch is deze film helemaal gemaakt door amateurs, voor een budget van niet meer dan 1500 euro plus heel veel goodwill van personen, bedrijven en niet te vergeten twee professionele acteurs die voor nop de hoofdrollen wilden vertolken.
EVAC valt met zijn 21 minuten onder de korte films. Door er meteen een boeiende 45 minuten durende behind the scenes achteraan te plakken, komt het totaal toch tot een redelijke filmlengte.
Bovenaan dit blog noem ik Woody Wonder als de maker van EVAC. Woody Wonder is geen persoon, maar het productiebedrijf van Nick Janssen (24) en Wout Kanters (24) uit Gemert. Sinds een jaar of twee zijn zij bekend van hun korte actiefilmpjes op YouTube én van hun gamingfilmpjes op VPRO's 3LAB. Samen zijn Janssen en Kanters verantwoordelijk voor het idee, de productie, regie, camerawerk en nog veel meer van EVAC.
"Met deze film wilden we verder dan dat we ooit zijn gegaan", vertellen ze voorafgaand aan de première op 16 maart in vier bomvolle filmzalen van de Industry bioscoop in Veghel. "We zijn helemaal autodidact, we hebben onszelf alles aangeleerd, gewoon door heel goed op te letten hoe anderen films maken. In onze korte video's en sketches op YouTube hebben we dat allemaal uitgeprobeerd, nu zijn we toe aan iets groters. In EVAC zit al onze kennis en ervaring, daarom wilden we ook een echt verhaal, met meer diepgang." Dat laatste hebben ze bereikt door tussen de vechtscènes door herinneringen van een van de soldaten aan zijn gezin in beeld te brengen. Vervolgens vindt deze soldaat op het slagveld een verstopt angstig jongetje, ongeveer net zo oud als zijn eigen zoontje. Deze ontmoeting blijkt een allesbeslissende wending aan het verhaal te geven.
Janssen en Wouters hebben zich bij het schrijven van het script duidelijk laten inspireren door het actiespel Game of Duty. Net zoals in dat spel de bloedspatten en de lichaamsdelen soms in het rond vliegen, kun je dat in deze film ook min of meer verwachten. Ook vind je in EVAC de spanning, het vijandbeeld, en het constante dilemma 'wat kan ik nu in godsnaam nog doen? hoe kom ik hier nog ooit levend uit?', die zo kenmerkend zijn voor het computerspel.
In heel veel opzichten klopt de film gewoon. Door verschillende mensen met militaire ervaring te casten, haalden de filmmakers de garantie binnen dat alle oorlogshandelingen echt lijken. En net zo goed als dat de oud-militairen de andere acteurs voordeden hoe ze hun wapens moesten hanteren, leerden de acteurs Michael de Roos en Angélo Schuurmans de militairen en vrijwilligers acteren. Deze twee maken als sluipschutters met hun klein gespeelde, maar sterk doorleefde emoties het verhaal écht.
En dan is er ook nog dat natuurtalentje, Sam Nuijens. Zoals hij de angst en het achterdochtige wantrouwen van dat Russische jongetje in het veld neerzet, is echt prachtig.
De setting in de Erpse bossen kan zo doorgaan voor een winters bos- en steppegebied ergens in Verweggistan en de van het Overloonse oorlogsmuseum in bruikleen gekregen wapens en militaire kleding líjken niet echt, ze zíjn echt.
Bijzonder zijn het camerawerk en de muziek. Nick Janssen filmde alles met een steadicam, waardoor hij het camerastandpunt vaak erg laag en bijzonder close kon houden. Je voelt je daardoor als kijker zelf in dat winterse steppegras liggen. Sommige beelden zijn heel confronterend gefilmd, alsof je door de ogen van een van de soldaten kijkt.
Tim Reinink sampelde en componeerde de muziek. Ondersteund door de op spannende momenten hoorbaar gemaakte hartslag en ademhaling brengt die muziek het verhaal perfect naar een hoger spanningslevel. Als je dan in behind the scenes hoort dat Reinink geen noot kan lezen, besef je pas echt hoe knap het geluid in elkaar is gezet.
Toch heb ik nog wel wat opmerkingen, hoe marginaal ook.
Waarom kies je bij een confrontatie aan een Russisch-Oekraïnse grens voor nep-Russisch en Amerikaans-Engels? Is dat omdat Russisch in Westerse films van oudsher de taal van de slechteriken is? Is dat omdat het gemiddelde doelgroeppubliek dat Amerikaans-Engels zo goed zal verstaan, dat het zich snel zal vereenzelvigen met de acteurs die deze taal spreken? Op mij komt deze taalkeuze een beetje over als een niet zo logische, maar wel (te) gemakkelijke oplossing.
Verder vraag ik me af waarom het verhaal zo diep inktzwart is. Ik zit helemaal niet te wachten op happy endings, maar dit verhaal is wel het uiterste in de andere richting. Het is een keuze, dat begrijp ik. Maar ik begrijp niet waarom. Dat had ik graag in behind the scenes gehoord.
"Een portfoliostuk", zo noemen de mannen van Woody Wonder deze film. "Hiermee willen we laten zien wat we kunnen. Amerikanen hebben voor zoiets een enorm budget nodig, wij kunnen het met anderhalf duizend euro."
Een portfoliostuk is bedoeld om deuren te openen, maar Janssen en Wouters hebben allang bewezen dat ze ook zonder open deuren heel ver kunnen komen.
GEZIEN:
titel: EVAC
script, productie, regie, camera, casting, montage en nog veel meer: Woody Wonder
première: 16 maart 2017, Industry bios
EVAC is nog één maal te zien in Veghel, op 22 maart 2017
De DVD van deze film is binnenkort te bestellen via de facebookpagina
Geen opmerkingen:
Een reactie posten