Ik blog nooit in opdracht, maar wel op verzoek. De meeste boeken die ik hier bespreek heb ik met zo'n verzoek gekregen van de uitgevers. Dat betekent niet dat
zij -of wie dan ook- enige invloed kunnen uitoefenen op de inhoud van dit blog. Ik blog gewoon zoals ik er zelf over denk.

Reacties? Graag! Ik stel het zeker op prijs als mensen de moeite nemen om te reageren.
Heb jij ook een weblog over boeken? Ik ben nieuwsgierig, dus laat gerust een linkje achter in jouw reactie.


woensdag 13 februari 2013

Nogmaals Ilja Gort - De Vrouwenslagerij


GASTBLOG
Deze keer geen recensie, maar een gastblog dat auteur Ilja Gort schreef in het kader van een blogtournee. Andere gastblogs uit deze tournee vind je hier

Gisteren verscheen op Geschreven Goed al mijn korte recensie van De Vrouwenslagerij. Naar aanleiding van dit boek had ik verschillende vragen voor Gort, daarvan is er uiteindelijk één uitgekozen: 


Het eten van mensenvlees, maar ook het aan mensen voorzetten van voedsel waar ze eigenlijk van zouden gruwen, heeft iets pervers. Waarom deze keuze? 

Het antwoord van Ilja Gort: 

'Pervers' wordt als volgt omschreven: 'Als iemand geniet van wat door anderen walgelijk wordt gevonden.'
Synoniem: verdorven. Navrant in dit geval  , is dat hierbij het volgende voorbeeld wordt gegeven: 'Gewoon pervers, zo'n plaatje van een lachend varken in de etalage van de slager'. In beginsel ben ik het daarmee eens, als het niet zo komisch was, is zo'n lachend varkentje eigenlijk heel wreed. Overigens hoor je wel vaker dat het eten van mensenvlees iets met perversiteit te maken zou hebben. Omdat dit een kant ervan is die ik niet kan invoelen, heb ik kannibalisme als erotische perversie nagezocht. Een paar jaar geleden heeft een Duitse meneer de penis van zijn partner afgesneden, gebakken en opgesmikkeld, maar dat is geen dagelijkse gewoonte. Dit soort abberaties komt nauwelijks voor. Wel bestaat in bepaalde landen de gewoonte om uit wraak het vlees van een overwonnen vijand te verorberen en in tijden van voedselschaarste is er door de eeuwen heen in Europa ook aardig wat afgekannibaald. Dus op zich is het eten van mensenvlees niet zo onnatuurlijk. Sterker nog: er is veel voor te zeggen. Waarom zou je immers wel dierenvlees eten en geen mensenvlees? Dat zou een milieuvriendelijke manier zijn om tegelijkertijd de hongersnood en de overbevolking op te lossen. Maar goed, even serieus: voor de dames van De Vrouwenslagerij is dit alles in het geheel niet van toepassing. Voor hen was de productie van deze speciale merguez worstjes de meest voor de hand liggende oplossing om zich van het bewijsmateriaal te ontdoen. Zelf gruwden ze van de gedachte om de aldus ontstane saucijsjes te eten. Nadat zij hun noodlottige arbeid hadden voltooid, lustten ze zelfs geen gewone merguez meer. Ik wilde dit boek schrijven omdat ik werd getroffn door de vrijlijke gezelligheid in een winkel vol opengesneden karkassen waar het leven nog maar net uit was. Ofschoon het een alledaags tafereel is, trof de combinatie van leven en dood me opeens als een mokerslag. Daarnaast was ik erg onder de indruk van de opgeruimde doortastendheid van de vier vrouwen die daar achter de toonbank stonden. De Vrouwenslagerij bestaat namelijk echt.

Meer informatie vind je op de website van Ilja Gort.

Geen opmerkingen: